De huidige expositie is van Marja Boer en duurt  tot 23 juni 2007.

Marja Boer (1956) is opgegroeid op de boerderij van haar opa op de Achtersloot te IJsselstein, samen met haar ouders en broer. De streng gereformeerde boerenachtergrond liet haar niet veel ruimte voor creativiteit, laat staan voor een kunstzinnige toekomst: ‘Gekkuheid op een stokie’ noemde haar opa dat. Evenwel was ze in haar jeugd al een enthousiaste schilderes.

Ongeveer tien jaar geleden heeft ze het penseel weer opgepakt. Zij gaat vaak in haar schilderwerk visuele bronnen als bijvoorbeeld modellen op de catwalk in modetijdschriften te lijf, welke ze zonder vooropgezet doel, haar emoties volgend, bewerkt. Daarbij wordt geabstraheerd van de gladde uiterlijke schoonheid, wat vervlochten beelden met het innerlijk oplevert, soms vrolijk, maar ook de diepere krochten der ziel worden niet geschuwd.

Veel van haar laatste schilderijen zijn geïnspireerd door haar reis door Cuba.

Voorheen schilderde vooral met acryl, tegenwoordig wordt de met acryl opgezette studie met olieverf verder uitgewerkt.

Telkens weer wordt het gevecht aangegaan tussen de kleuren, het modelleren van de verf met de penseelstreken en de drang om enigszins naar de werkelijkheid te schilderen. Over dat laatste zegt ze: ‘Als ik dat zou kunnen kan ik elk schilderij wat in m’n hoofd en dromen voorkomen maken. Dat zal wel een droom van mij blijven’.

Schilders die haar inspireren zijn Francis Bacon, Marlene Dumas, Modigliani en Schiele, die met hun soms verwrongen beelden de essentie van de werkelijkheid weergeven, wat verder Picasso, maar ook Rembrandt die met grove penseelstreken de realiteit het meest benadert.

In de maand Juli zijn de tekeningen die u ziet in café Averechts gemaakt door Anke van Wiggen, 44 jaar, wonende te Utrecht, werkzaam in de verslavingszorg.

Deze tekeningen zijn het resultaat van een hobby die al ruim 20 jaar aan de gang is. De allereerste tekeningen waren grillig van vorm. Fijne lijntjes van oost-indische inkt en kroontjespen vormde een figuur waar ieder iets anders in zag. Dit zou je niet zeggen als je nu deze mensen/poppetjes ziet. Tussen de grillige vormen en het huidige resultaat zaten nog lange tijd bloemen wat terug te zien is in o.a. de lijfjes, ogen en voeten.

Nog steeds werk ik met oost-indische inkt en kroontjespen, voor de kleuren gebruik ik ecoline.

In de tekeningen zit nog steeds ontwikkeling toch wilde ik deze voor de eerste keer aan meerdere mensen laten zien buiten de familie en vrienden die ze erg leuk vinden. De beweging in de tekeningen spreekt mij zelf erg aan het leuke is dat het grappig oogt wat stimulerend is om er mee bezig te zijn. Ik ben erg benieuwd wat de bezoekers van café Averechts ervan vinden, dit is spannend.

Graag tot ziens, groeten van Anke

Een aantal elementen zijn in mijn werk terug te vinden: bebouwing, chaos en verval. Uitgangspunt is altijd een foto.

Een wirwar van door elkaar lopende lijnen, dik, dun en vlakken maar toch wel duidelijk figuratief: panden, ruimtes, meestal vervallen, een, enkele of veel. De ruimtes zijn meestal niet heel makkelijk te plaatsen. Als het maar een complexe ruimte is, waar de toeschouwer voor het herkennen moeite moet doen: een opeenstapeling van huizen, een kapotte bunker, vervallen puien met puin, planken, rondslingerende gebruiksvoorwerpen.

Ik zoom in en gebruik verschillende standpunten, soms ook meerdere standpunten in één werkstuk. Het beeld is niet in een oogopslag te vatten is, het is groot en complex. Door deze aspecten trek ik de kijker het werk in.

Annelies van der Valk