• Afbeelding 1

Expositie september: Iris Reehorst

Het afgelopen jaar ben ik afgestudeerd aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Mijn werk gaat over melancholie en begrippen die daar bij horen zoals eenzaamheid, verlatenheid, weemoed en verlies. In mijn werk probeer ik een taal te vinden waarbij ik de toeschouwer deze gevoelens of emoties kan laten herinneren.

Op dit moment bevind ik me op het stukje ‘verlies van het verleden’ waarbij ik spullen waar mensen aan gehecht zijn fotografeer en schilder. Door het schilderen worden de spullen universeler en door de diversiteit van motieven kan de toeschouwer zijn eigen associaties maken, waarbij het ene hem/ haar meer zal aanspreken dan het ander.

Ik laat me behalve door deze spullen inspireren door gedichten en songteksten maar ook door kunstenaars als Verster en Jan Mankes. Ik kijk naar hedendaagse kunstenaars als Marjan Laaper en Gabriëlle Basch, die me inspireren een combinatie te vinden tussen grafische of geprojecteerde delen en het traditionele schilderen.

Iris Reehorst

 

 

 

 

Muren

Zonder voorzorg, zonder medelijden, zonder schaamte
bouwden ze rondom mij grote hoge muren.

 

En nu zit ik hier en ben in wanhoop.
Aan niets anders denk ik: dit lot verteert mijn geest;

 

want veel dingen had ik buiten nog te doen.
O, toen ze de muren bouwden, hoe kon ik er niet op letten.

 

Maar ik hoorde nooit rumoer van metselaars of geluid.
Onmerkbaar sloten ze mij uit de wereld buiten.

 

1896

K.P. Kavafis